Malaiyamān Thirumudi Kāri was one of the kings of the Tamil royal house clan Velir of the Malaiyamān dynasty. He is one of Kadai ezhu vallal, literally the last of the seven great(lines) patrons of art and literature. The Malaiyamān chiefs ruled over the Tirukoyilur area also known as Kovalur. It was a strategically important region located on southern the banks of the Pennar river and en route from west coast to the east coast via Arikamedu in ancient Tamilakkam. They traced their lineage to the ancient Chedi Kingdom mentioned in the Kurukshetra warThirumudi Kari rose to become a powerful emperor in Tamilakkam before he was killed by the early Chola king Killivalavan.
Defeat against Athiyaman
In 118 CE, he waged war on Thagadoor against the famous Athiyamān Nedumān Añci. It was an attempt fuelled by his longtime desire to become an emperor equivalent in power to the Cholas. After a fierce battle, Kāri would lose Kovalur to Athiyamān and would only regain it much later after Peruncheral Irumporai sacks Tagadur.
Victory against Ōri
In 120 CE, the Chera king Paalai paadiya Perum Cheral Irumporrai sought his strategic help in the conquest of Kollimalai. Kaari agreed to conquer Kollimalai for the Chera and it was agreed that the Chera should on his behalf invade Thagadoor in order to avenge his earlier defeat. This strange pact was due to the strategically important easy access points favouring the Chera and Kaari in the case of Thagadoor and Kollimalai respectively. Kāri defeated and killed Ōri, another Vēlir king and took Kolli Hills[7]. In turn the Chera undertook the march of Thagadoor, which is memorialized in the Thagadoor Yaaththirai of Sangam literature.
[edit]Turn of events
Thus with the help of the Chera, Kaari was climbing on the ladder to become an emperor. He began to overshadow the Chola King Killi Valavan. This prompted the Chola king to check Kaari's growth with an invasion on Thirukkoiloor. The battles were fierce, but Kaari was determined to win or die. As a result the Cholas lost 10,000 soldiers in the first five days of the war. But on the sixth day the Malaiyamaan princes, Kaari's three-year-old twin sons, were caught by the intruding Chola spies, giving the Cholas an edge. Killi Valavan began dictating terms and Kaari was forced to venture into the enemy campsite, where he was caught and killed immediately.
The Chola king planned to crush the two princes by walking an elephant over them, but by the timely intervention of poet Kōvūr Kizhār, he changed his mind.
excerpt from Purananuru song 46 by Kōvūr Kizhār:
“
You were born into the line of him who relieved the pain of a dove..
..They are children, still wearing their hair unoiled,
and when they see the elephant they forget their tears.
Then confused, they look around the field and feel terror, they never imagined.
”
The boys were raised with the patronage of the emperor and served as generals of the Chola army under Killi and his son Rasasuyam Vaetta Peru Nal Killi. After the death of Vēl Pāri, another Vēlir king, poet Kapilar takes the daughters of the former and leaves them in the care of Brahmins. Later poetess Auvaiyar takes them and marries them to Deiveegan of the Malaiyaman family.
Kadai ezhu vallal
Malayamaan Thirumudi Kaari is considered one of the seven greatest "bestowers" of the last Sangam era - the Kadai Ezhu Vallalgal . The people of his time considered him the most modest of kings. Nobody left empty-handed after paying a visit to him and the visitor who came on barefoot would usually return mounted on a horse or an elephant of his choice. He called himself not a king but a "rightful servant of his beloved people".
excerpt from Purananuru, song 123 by Kapilar:
“
Anyone, if he drinks toddy in the morning
and gets happily drunk by the time he holds court,
can give away chariots.
But Malaiyan whose good fame never lessens,
gives without getting drunk more tall ornamented chariots
than there are drops in the clouds
that form over the rich Mullūr mountain
”
Modesty
During peacetime, the king of Mulloor and Thirukkoiloor would usually start his daily routine in the paddy (nel), saamai and thinai fields working with his plough and sickle. He was strong and said to be so kind-hearted that he would rather plough his fields by hand than to trouble bulls to work for him.
In one story about Kaari, the Tamil poet and saint Avvaiyaar II happened to pass by his field on course a long journey. Kaari quickly recognized the tired "mother" and without introducing himself requested that she look after his field for a few minutes and help herself to his rations in the meantime, so that he could go to a nearby pond to fetch some water. The king was away for long during which time the saint ate well and fell asleep. When sun rose the next day, Kaari returned to the field to find old mother angry. Kaari revealed his identity and explained that since she was a great friend of Athiyamaan of Thagadoor, who was his archrival, he feared she would not agree if he asked her to rest in his land. So he had to make her stay a while and bestow his land with her saintly presence. Avvaiyaar, flattered, blessed his country with perennial prosperity.
From inscriptions and literature
There are a lot of inscriptions available about various chiefs from the Malaiyaman family. They mostly suffixed the title Chēdirāyan to the name of the reigning Chola king whom they served. For example, we have Vikramasola Chēdirāyan and his son Vikramasola Kovalarayan, Kulottungasola Chēdirāyan etc. They were rulers of Miladu and also bore titles such as Milad-udaiyan meaning lord of Miladu, Maladu-mannar or king of the inhabitants of hills, Malaiya-manattarkukku arasar or the king of inhabitants of the great country of hills. Miladu or Maladu is a very pure Tamil form of Malainadu or the hill country. Meyporunayanar, a Chēdi king from Tirukovalur is mentioned in the Periyapuranam. Another important person from the same line was Pillai Perumāl Chēdirāyan, a contemporary of poet Kambar[13].
We have a lot of chiefs of the Malaiyaman family making donations to temples in and around Tirukoyilur. For example, we find that Kulothunga Chola II gifted some lands for the puja at the local Vishnu temple at the request of Kulottungasola Chēdirāyan(ARE 124 of 1900). We have another chief called Rajendra Chola Chēdirāyan making donations to the temple(ARE 388 of 1909) in Tirukkoyilur. Yet another chief, Malaiyan Chēdirāyan endowed one vēli of land to the temple at Somasikiranur
.
Defeat against Athiyaman
In 118 CE, he waged war on Thagadoor against the famous Athiyamān Nedumān Añci. It was an attempt fuelled by his longtime desire to become an emperor equivalent in power to the Cholas. After a fierce battle, Kāri would lose Kovalur to Athiyamān and would only regain it much later after Peruncheral Irumporai sacks Tagadur.
Victory against Ōri
In 120 CE, the Chera king Paalai paadiya Perum Cheral Irumporrai sought his strategic help in the conquest of Kollimalai. Kaari agreed to conquer Kollimalai for the Chera and it was agreed that the Chera should on his behalf invade Thagadoor in order to avenge his earlier defeat. This strange pact was due to the strategically important easy access points favouring the Chera and Kaari in the case of Thagadoor and Kollimalai respectively. Kāri defeated and killed Ōri, another Vēlir king and took Kolli Hills[7]. In turn the Chera undertook the march of Thagadoor, which is memorialized in the Thagadoor Yaaththirai of Sangam literature.
[edit]Turn of events
Thus with the help of the Chera, Kaari was climbing on the ladder to become an emperor. He began to overshadow the Chola King Killi Valavan. This prompted the Chola king to check Kaari's growth with an invasion on Thirukkoiloor. The battles were fierce, but Kaari was determined to win or die. As a result the Cholas lost 10,000 soldiers in the first five days of the war. But on the sixth day the Malaiyamaan princes, Kaari's three-year-old twin sons, were caught by the intruding Chola spies, giving the Cholas an edge. Killi Valavan began dictating terms and Kaari was forced to venture into the enemy campsite, where he was caught and killed immediately.
The Chola king planned to crush the two princes by walking an elephant over them, but by the timely intervention of poet Kōvūr Kizhār, he changed his mind.
excerpt from Purananuru song 46 by Kōvūr Kizhār:
“
You were born into the line of him who relieved the pain of a dove..
..They are children, still wearing their hair unoiled,
and when they see the elephant they forget their tears.
Then confused, they look around the field and feel terror, they never imagined.
”
The boys were raised with the patronage of the emperor and served as generals of the Chola army under Killi and his son Rasasuyam Vaetta Peru Nal Killi. After the death of Vēl Pāri, another Vēlir king, poet Kapilar takes the daughters of the former and leaves them in the care of Brahmins. Later poetess Auvaiyar takes them and marries them to Deiveegan of the Malaiyaman family.
Kadai ezhu vallal
Malayamaan Thirumudi Kaari is considered one of the seven greatest "bestowers" of the last Sangam era - the Kadai Ezhu Vallalgal . The people of his time considered him the most modest of kings. Nobody left empty-handed after paying a visit to him and the visitor who came on barefoot would usually return mounted on a horse or an elephant of his choice. He called himself not a king but a "rightful servant of his beloved people".
excerpt from Purananuru, song 123 by Kapilar:
“
Anyone, if he drinks toddy in the morning
and gets happily drunk by the time he holds court,
can give away chariots.
But Malaiyan whose good fame never lessens,
gives without getting drunk more tall ornamented chariots
than there are drops in the clouds
that form over the rich Mullūr mountain
”
Modesty
During peacetime, the king of Mulloor and Thirukkoiloor would usually start his daily routine in the paddy (nel), saamai and thinai fields working with his plough and sickle. He was strong and said to be so kind-hearted that he would rather plough his fields by hand than to trouble bulls to work for him.
In one story about Kaari, the Tamil poet and saint Avvaiyaar II happened to pass by his field on course a long journey. Kaari quickly recognized the tired "mother" and without introducing himself requested that she look after his field for a few minutes and help herself to his rations in the meantime, so that he could go to a nearby pond to fetch some water. The king was away for long during which time the saint ate well and fell asleep. When sun rose the next day, Kaari returned to the field to find old mother angry. Kaari revealed his identity and explained that since she was a great friend of Athiyamaan of Thagadoor, who was his archrival, he feared she would not agree if he asked her to rest in his land. So he had to make her stay a while and bestow his land with her saintly presence. Avvaiyaar, flattered, blessed his country with perennial prosperity.
From inscriptions and literature
There are a lot of inscriptions available about various chiefs from the Malaiyaman family. They mostly suffixed the title Chēdirāyan to the name of the reigning Chola king whom they served. For example, we have Vikramasola Chēdirāyan and his son Vikramasola Kovalarayan, Kulottungasola Chēdirāyan etc. They were rulers of Miladu and also bore titles such as Milad-udaiyan meaning lord of Miladu, Maladu-mannar or king of the inhabitants of hills, Malaiya-manattarkukku arasar or the king of inhabitants of the great country of hills. Miladu or Maladu is a very pure Tamil form of Malainadu or the hill country. Meyporunayanar, a Chēdi king from Tirukovalur is mentioned in the Periyapuranam. Another important person from the same line was Pillai Perumāl Chēdirāyan, a contemporary of poet Kambar[13].
We have a lot of chiefs of the Malaiyaman family making donations to temples in and around Tirukoyilur. For example, we find that Kulothunga Chola II gifted some lands for the puja at the local Vishnu temple at the request of Kulottungasola Chēdirāyan(ARE 124 of 1900). We have another chief called Rajendra Chola Chēdirāyan making donations to the temple(ARE 388 of 1909) in Tirukkoyilur. Yet another chief, Malaiyan Chēdirāyan endowed one vēli of land to the temple at Somasikiranur
.
13 comments:
பார்க்கவ குல மக்கள். மலாடர்=மலையர்=சேதியர்=மழவர்.
பார்க்கவ குல மக்கள் வேளாண்மையிலும் ஈடுபடுவதால் வெள்ளாளர் போன்ற ஒரு ஜாதியாக அறியாதவர்களால் கருதப்படுகின்றனர்.ஆனாலும் உண்மையில் சத்திரிய சமூகமான இவர்கள் எவ்வாறு எப்போது நில உடைமையாளர்களாக ஆனார்கள் என்று வரலாற்று ஆராய்ச்சியாளர்கள் கொடுத்த விளக்கம் இதோ.....(UDAIYAR,MOOPANAR,NAYINAR)
LITERATURE CASTE AND SOCIETY.(REFERENCE BOOK)
TAMIL SOCIETY AND THE MILITARY IN THE AGE OF THE MEDIEVAL CHOLAS.
WARFARE AND SOLDIERS.
Noboru karashima examined seven inscriptions from uttathur which belongs to the periods of the RAJARAJA 3rd.
These inscriptions all recorded within three years of the reign of RAJARAJA3rd show land transaction (selling and buying) by several suruthimans fellows in the Thiruchchirapalli district.
The suruthimans seem to be closely related to the palli, vanniya or agambadiyar castes and claimed kshathriya origin.
we find the earliest reference of the surutiman community in an inscription dated 1015 AD where a suruthiman lays down his life as a vanguard soldier in the battle of katakkam.
Another suruthiman referred to in 1141AD as a member of the urattur nadu and as landholding was an important qualification for being a nattar,we can presume that this person was a kani-holder.in the next one referred to in 1150AD we find the person mentioned as a land holder(UDAIYAN) Natalvan.
so here we find an erstwhile non-peasant martial community slowly transforming itself and becoming substantial landlords in the lower cauvery basin in the thirteenth century.
சேர வம்சத்தின் மலையர் வம்சத்தைச் சேர்ந்த மக்களான இவர்கள்...
"கள்ளர் மறவர் கனத்ததோர் அகமுடையர் மெல்ல மெல்லவே வந்து வெள்ளாளர் ஆனாரே"
என்ற பழமொழிக்கு ஏற்ப மெல்ல மெல்ல வெள்ளாளர் ஆயினர். அதாவது பனிரெண்டாம் நூற்றாண்டு காலத்தில் நில உடைமை சமூகமாகி உடையார்,நாட்டார்,நாடாள்வார்,கிழார்(மூப்பனார்),
வேளாளர்(வெள்ளாளர் அல்ல)
என்ற அந்தஸ்துகளில் இருந்து கால மாற்றத்தின் போது உண்டாகும் பல்வேறு அரசியல் காரணங்களால் பதினெட்டாம் நூற்றாண்டு முதலாய் பார்க்கவ குலத்தாரில் பலரும் முழுமையான விவசாயிகளாக மாறினார்கள்.
ஆனாலும் என்றைக்கும் தம்மை வெள்ளாளர் என்று கூறிக் கொண்டதும் கிடையாது. வெள்ளாளர்களோடு மண உறவு கொண்டதும் கிடையாது.
சித்திர மேழி பெரியநாட்டார் என்ற அமைப்பில் நாட்டார் பதவியில் இருந்த இவர்கள் வெள்ளாளர்களில் இருந்து தம்மை வேறுபடுத்திக்காட்டவே பதினைந்தாம் நூற்றாண்டிலேயே தம்மை பார்க்கவ குல சத்திரியர் என்று அழைத்துக் கொண்டனர்.
ஏனெனில் மன்னராட்சிக் காலந்தொட்டே வெள்ளாளரிடம் வரிவசூல் செய்யும் கடமை கொண்ட பண்டாரத்தார், பண்டரையர் போன்ற பதவிகளைக் கொண்டவர்கள் பார்க்கவ குல சமூகத்தவர்.பார்க்கவ வம்சத்து மலையமான் மக்கள் அனைவரும் மலையர் மலாடர் என்று வழங்கப்படும் ஒரு மரபைச் சேர்ந்தவர்கள்.சேதியர் என்றும் பொதுப் பெயரால் அழைக்கப்படுபவர்கள்.
எட்கர் தர்ஸ்டன் பார்க்கவர்களைப் பற்றிய குறிப்புகளில் வேட்டுவ மறவர்கள் என்கிறார்.இது மழவர்களை நேரடியாக சுட்டுகிறது. .Tradition traces the descent of the three castes from a certain Deva Raja, a Chera king, who had
three wives, by each of whom he had a son, and these
were the ancestors of the three castes. There are other
stories, but all agree in ascribing the origin of the castes
to a single progenitor of the Chera dynasty. It seems
probable that they are descendants of the Vedar soldiers
of the Kongu country, who were induced to settle in the
eastern districts of the Chera kingdom.
The Kallar caste prime argument is about their thousands of titles, which are totally absent in the South Indian Inscriptions (S.I.I) and Annual Report on Epigraphy (A.R.E). In this regard, I have spoken to Mrs. Roopavati, HoD of History Department in Annamalai University. The madam said that, the "Kallar" caste people came down from the South of Tamil Nadu during "Nayaka" period and "Maratha" period and settle down in the Tanjore and its adjoining areas. Still now, they used to go to South of Tamil Nadu for their family deity god (Kuladeiva) worship. That is why, their thousand of titles are absent in the S.I.I and A.R.E inscriptions. The thousands of titles were assumed by them in the very later period. Hence, the role of "Kallar" caste is totally absent during, cholas and its prior times.
At the same time, hundreds of titles are available for "Vanniya Kula Kshatriya" community in the cholas inscriptions mentioning with caste name. Many Chieftains/Feudatories (Minor dynasties under cholas) are from the "Vanniya" community during imperial chola times and they are very close relatives of them. Similarly, the "Surutiman" community having 30 to 40 titles in the cholas inscriptions mentioning with caste name. The "Nattaman" is also having ample number of titles in the cholas inscriptions. The other communites like, "vellalar", "Kammalar", "Idayar", "Kaikolar", "Pallar" and "Paraiyar" are also having few titles in the cholas/pandyas inscriptions. The title "Chola Paraiyan" is mentioned in Thiruthuraipoondi cholas inscriptions.
(Cont'd.....)
The "Vanniya Kula Kshatriya" Chieftains/Feudatories during chola period are as follows:
The "Kadavarayars" mentioned in the cholas inscriptions, as "Palli" and "Sambu Kulam" by caste. The "Sambuvarayas" mentioned in the cholas inscriptions, as "Palli", "Vanniyan" and "Sambu Kulam". The "Malayamans" mentioned in more than 10 cholas inscriptions, as "Vanniyan", "Vanniya Nayan" and "Vanniar" (very close relatives of Sambuvarayas). The "Paluvettaraiyar" mentioned in the cholas incriptions/copper plate, as "Kerala Kings" (Cheras}, and the relatives of "Mazhavars" & "Kolli Mazhavars" (Ori king line). Many of their kings name such as "Kandan Maravan" means the "The real warrior". The "Tundanadudaiyar" of 10th century A.D. mentioned in the cholas inscriptions, as "Palli" by caste and they are considered at par with "Vanagovaraiyar". The "Vannadudaiyar" of 10th century A.D. mentioned in the cholas inscriptions as "Palli" and "Surutiman". The "Irungolars" of 10th century A.D. mentioned in cholas as "Palli" and "Surutiman". The "Pangalanattu Gangaraiyar" of Pallava/chola times mentioned in cholas inscriptions as "Vannian". The "Nilagangaraiyar" mentioned in the cholas inscriptions/Later copper plates, as "Palli". "Vanniya Nayan" and "Sambu Kulam". The "Vanagovaraiyars" mentioned in the cholas/Pandiyas inscriptions as "Palli". "Vanniyan". The "Mazhavarayars" mentioned in the cholas inscriptions as the close relatives of imperial cholas and the year 1511 A.D. copper plate refers them as "Vanniyas". Their descendants "Ariyalur Chieftains" mentioned in copper plate/documents/poems as "Palli" and "Vanniyan". The "Kadanthaiyar Chieftains" mentioned in the cholas inscriptions with the title "Mutharaiyar". They are "Palli" by caste according to "Aduthurai" cholas inscriptions. The year 1511 A.D. copper plate refers them as "Vanniyas" along with "Mazhavarayas".
(Cont'd.....)
The splitted groups of "Vanniyas" are "Surutiman" and "Nattaman". The year 1009 A.D, Uttattur cholas inscription of Raja Raja Chola-I, clearly mentioned about "Surutiman Peruman Palli (alias) Periyavel Muttaraiyan" (Surutiman Peruman Palliyana Periyavel Muttaraiyan). He is obviously "Vanniya" by caste and also "Surutiman". According to Tamil Lexicon, the word "Suruti" means both "Split" and "Learned men". The "Learned Men" cannot be taken for the word "Surutiman", Since, during the period of the chola king "Rajendra chola-I, in the year 1015 A.D, "Surutiman Nakkan Chandiran (alias) Rajamalla Muttaraiyan attacked the royal elephants of Satyasraya, the Chalukya King in the battle of Kadakkam and lost his life". Such a "War Heros" Surutiman cannot be placed under "Learned men". The "Uttattur" (Ariyalur Dist) is the place where, the large numbers of "Surutiman" community people are still living from the chola times. During the period of Kulotunga chola-III, the "Surutiman" told a story in a inscriptions, that they came from "Agni" to destroy two demons. This story is similar to "Vanniya Puranam". More over, the "Irungolar Chieftains" mentioned in chola inscriptions as "Palli" and "Surutiman". Similarly, the "Vannadudaiyar Chieftains". The eminent scholar Dr. L. Thiyagarajan, states that, "During the region of Vikrama Chola (1118 - 1136 A.D) and of his successors, inscriptions give enough information to show the "Palli" and "Surutiman" castes of this region (Ariyalur & Perambalur) supplied Soldiers, Officials and Generals to the Chola Government and enjoyed status in the contemporary society".
(Cont'd....)
The "Nattaman" mentioned in chola inscriptions as "Yadava Kulam", which means "Velirs", the "Kshatriyas". The Rajendra Chola-I and Rajendra Chola-II, inscriptions mentioned the "Malayaman Kings" belonged to "Bhargava Gotra" and had the title "Yadava Kula". The "Yadava Kula", Hoysala king Vira Vallala Deva-III, mentioned as "Vanni Kula/Agni Kula" in the 14th century authentic work "Arunachala Puranam". The "Hoysalas" are the descendants of "Agni" born line of "Rastrakutas" and "Chalukyas". That is why, the imperial cholas had the matrimonial relationship with them.
The cholas descendants are "Pichavaram Poligars" (Royal Family). They are entitled to crown in the "Thillai Natarajar Temple", the family deity of imperial cholas. Others are not entitled for the same is clearly mentioned in the hymns of "Periya Puranam" of 12th century A.D written by the noted poet "Sekkizhar". The "Pichavaram Cholas" are mentioned in their documents as "Kshatriya" by caste.
N. Murali Naicker
In the Blog "Bargava Kula Udayargal" the "Kallar community" writers says that, the Chieftains "Irukuvelir" belongs to them by the way of :
Irungovelir = Irungovalar = Irungolar = Irunkallar = Kallar (i.e) "Kallar Community.
What a good idea to make such word history. Naga Land = Nether Land = Scot Land = Switzer Land. This is not a history. Valid evidence is history.
Irukuvelirs are the "Velir Clans" who ruled Kodumbalur region in the Sangam period and also later period. The another sect of "Velir Clans" of the Sangam period who ruled from "Pidavur" (Modern Pudaiyur Kattumannarkudi of Kadalur Dist). A territory called "Irungolappadi" which existed comprising parts of Udaiyarpalayam, Kattumannarkudi, Tittakudi, Virudhachalam taluks on both the banks of the Vellar river was ruled by the Chiefs of "Irungolar Royal Family" during imperial cholas period and had marriage alliance with them.
According to cholas inscriptions "Irungolar" Chieftains/Feudatories are called as "Palli" (Vanniyas) / "Surutiman" (Moopanar) by caste.
Kulothungacholiyar, daughter of "Navalur Irungolar" and wife of "Tundarayan Thiruchirrambala Udaiyar" of Tenur.
A line of Chieftains/Feudatories who ruled the Ariyalur region during imperial cholas period was called as "Tundanadu Udaiyar" and "Tundaraiyan". They are "Palli" by caste.
During the period of Virarajendra Chola (1067 A.D), "A lady named Marutandaki setup a lamp in the siva temple for merit of "Pakkan Senni" who was a son of "Kuttan Pakkan (alias) Jayankonda Chola Tunda Nadalvan" a "Palli" of Karaikkadu.
"Tundanaudaiyar Cholakula Sundran Kalyanapuramkondan" (Conqueror of Chalukyas). He was called as "Tenur Udaiyan" during the period of Kulotunga Chola-I. These Chieftains/Feudatories are considered at par with "Vanagovaraiyars".
"Tunda Nadu Udaiyan Ekavasagan Kulotungan (alias) Pillai Vanagovaraiyan" (1180 A.D).
"Tunda Nadu Udaiyan Ekavasagan Ulagukanividutta Perumal (alias) Vanagovaraiyar" (1184 A.D).
An officer of "Palli caste" named "Sendan Suttamallan (alias) Vanagovaraiyan" received a land called Tirumugakani from the king and he also made a gift of land to the Sennivanam temple in 1137 A.D. His another record in Aduturai (1130 A.D) mentions that he guilded the "Tiruchchirrambalamudaiyar temple" with Gold".
During the region of Kulotunga Chola-I, "Palli Sengeni Senapati Vanarajar" also appears.
In view of the above, "Irungolar Chiefs" are "Palli" / "Surutiman" by caste. The "Tunda Nadu Udaiyar" chiefs considered at par with "Vanagovaraiyar Chiefs" are "Palli" by caste and they had very close matrimonial relationship with each other and also with imperial cholas.
The eminent scholars "Tudisai Kizhar Chidambaranar", Thiru. Natana Kasinathan, Noboru Karashima agrees that 'Palli" and "Surutiman" are from same clan.
Why the "Kallar" community intruded in the name of "Agamudaiyar" to claim "Surutiman/Nattaman Udaiyar community means, certain "Irungolar Chiefs" had the Portfolio as "Agambadi Mudali", which means the "Officers" "Thalapathi", "Senapati" etc. under imperial cholas. The "Kallar community" mistaken the "Portfolio" name (Agambadi Mudali) as "Agamudaiyar caste" is great joke in history. Without knowing the fact, they started writing word alteration/modification history such as
Agambadi Mudali = Agamudaiyar = Udaiyar = Kallar = Maravar
Therefore, connecting the "Mukkulathor" (Kallar, Maravar, Agamudaiyar) with Surutiman/Nattaman Udaiyar on the above said formula is proved as wrong and all the writings made by them are considered as invalid/false.
The Irukuvel chiefs are known as muvenda velar a title adored to vellala chiefs and officer noboru karashima had clearly mentioned this in his research work, another instance of cheap tactics of stealing other’s history,
The Vankovarayar from the banas lineage are identified as Agamudyar by caste the chinnamannur inscription clearly says Pillai kulasekara singa devan Agampadiya Vanathirajan, the vankovarayar are identified in many places as velar, ponparapinnan etc the Pandirayar of the same banas lineage are still around in the Vettuvellam Zamin known as Mudaliars (Agamudya Mudaliar) yet again stealing others history
//Noboru karashima examined seven inscriptions from uttathur which belongs to the periods of the RAJARAJA 3rd.
These inscriptions all recorded within three years of the reign of RAJARAJA3rd show land transaction (selling and buying) by several suruthimans fellows in the Thiruchchirapalli district.
The suruthimans seem to be closely related to the palli, vanniya or agambadiyar castes and claimed kshathriya origin. //
Dear Mr Udayar,
Noboru Karashima is too clear in his statement he is only suggesting and not making any statement here on the relationship between Surthimans and other caste's are in concurrance with your caste relationship with Palli if yes then you are wrong, the very word sruthiman mean a learned person or a scholar whereas the palli people are mentioned in sivaga chintamani as a low Jati performing low profile jobs,
வில்லின் மா கொன்று வெண்ணிணத் தடிவிளம்படுத்த
பல்லினார்களும்படுகடற் பரதவர் முதலா
எல்லை நீங்கிய இழி தொழில் இழி குலம் ஒருவி ல்ல தொல்குலம் பெறுதலும் நரபதி அரிதே இத்தகையோர், மறுபிறப்பிலும் உயர் குலத்தில் பிறக்கமாட்டார்கள் என இப்பாடல் உறுதிப்படுத்துகிறது.5
(சீவக சிந்தாமணி (பா. 2751)
I' am in the opinion that the sruthiman should be related to the Agamudyar only the reason is the Agamudyar are mentioned in the inscription as Arivu migu nal agambadi here this stanza correlates the Sruthiman since both gives out the same meaning, moreover as you pointed out rightly that the Surthiman were holding the profile of collecting Tax here too the relationship between the sruthiman and the Agamudyar can be seen in an inscription provided below, wherein the Agamudyar are mentioned as Varippota Agamudaiyar
//ஏனெனில் மன்னராட்சிக் காலந்தொட்டே வெள்ளாளரிடம் வரிவசூல் செய்யும் கடமை கொண்ட பண்டாரத்தார், பண்டரையர் போன்ற பதவிகளைக் கொண்டவர்கள் பார்க்கவ குல சமூகத்தவர்//
No. 164.
(A. R. No. 630 of 1916.)
Sermadevi, Ambasamudram Taluk, Tirunelveli District.
On the south wall of the central shrine in the Ammainathasvamin Temple.
This record is dated in 19th year of Jatavarman Sundara-Cholapandya. It states that 2 veli of land which had been granted as devadana to the temple of Kayilasamudaiyar at Nigarilisola-chaturvedimangalam by the Cholapandya viceroy and which had been constituted into a separate revenue unit under the name of Sivapadasekharanallur had originally been taken over for cultivation by the urar who had the kani right over Kallur in Melvemba-nadu, a subdivision of Mudigondasola-valanadu. But as they were unable to pay the taxes thereon, they relinquished their cultivation rights in favour of the devakanmis of the temple, who now took over the lands, and gave an undertaking to the Puravari-tina-kkalattar and the Varippottagamudaiyar, the revenue officials, not to interfere in any matter whatsoever with the lands in future.
The Agamudyar also trace their origin from the chera lineage and this is very clear through various inscriptions the chinamannur inscription mentions the bana chief Vanthirajan (vanthiya thevan) as Pillai Kulashekra Agambadiya Mudali Mavali Vanthirajan, so it is evident that the banas are Agamudyar from the Mahavali lineage,
நச்சினார்க்கினியர், வேட்டைச் சாதியினரைக் ‘கரும்புறத்தார்’ எனக் குறிப்பிடுகிறார். (பக். 1351, சீவக சிந்தாமணி மூலமும் நச்சினார்க்கினியர் உரையும், உ.வே.சா. பதிப்பு, 1969.) கவி காளமேகத்தின் தனிப்பாடல் ஒன்று, (”சொக்கன் மதுரையிலே” எனத் தொடங்கும் பாடல்) “கரும்புறத்தார்க்கெல்லாம் அரசான மாவலிவாணா” என முடிகிறது. இவை பிற்பட்ட காலகட்டத்தைச் சேர்ந்த ஆதாரங்கள்தாம் எனினும், பௌத்தக் காப்பியமான மணிமேகலையில் (19:51-56) மாவலி வம்சத்தவளான சீர்த்தி, சோழ அரச மாதேவியாகக் குறிப்பிடப்படுவதையும், வைணவ இலக்கியமான திவ்யப்பிரபந்தம், பெரியாழ்வார் திருமொழி (1:9:6) மாவலியைக் ‘கத்திரியர்’ (க்ஷத்திரியர்) எனக் குறிப்பிடுவதையும் இவற்றுடன் நாம் ஒப்பிடலாம்.
It should be noted that the sruthiman and the Agamudayar were called as கத்திரியர்’ க்ஷத்திரியர்
It is the liars tamilnadu and fabricators of history are trying to intrude here for the sake of their caste uplift
மல்லாண்டார் எனப்படுவது தமிழ்நாட்டில் பள்ளர்,வன்னியர் ஆகிய சாதி மக்களால் பல்வேறு ஊர்களில் வழிபடப்படும் குலதெய்வம் ஆகும். திருச்சி மாவட்டம் தொட்டியம் தாலுகா நாகையநல்லூரில் வாழும் மள்ளர்களாகிய பள்ளர்கள், மல்லாண்டார் (மல்லர்ஆண்டவர்) சாமியை தங்களது குலதெய்வமாக வழிபட்டு வருகிறார்கள்.இவர்கள் மூன்றாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை முப்பூசை என்ற திருவிழாவையும்,மூன்றாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை மாப்பூசை என்ற திருவிழாவையும் நடத்தி வழிபட்டு வருகிறார்கள்.இதில் முப்பூசை என்பது பலியிட்டு வழிபடுவது ஆகும்.மாப்பூசை என்பது சைவ வழிபாடாகும். கரூா் மாவட்டம் அரவக்குறிச்சி தாலுக்காவைச்சேர்ந்த அரவக்குறிச்சி மற்றும் பள்ளப்பட்டி, திருச்சி மாவட்டம் தொட்டியம் தாலுகாவைச்சேர்ந்த எம்.களத்தூர், கரூா் மாவட்டம், கிருஷ்ணராயபுரம் தாலுக்காவைச்சேர்ந்த கட்டளை ஆகிய ஊர்களில் வாழும் மள்ளர்களாகிய பள்ளர்களும், மல்லாண்டார் சாமியை தங்களது குலதெய்வமாக வழிபட்டு வருகிறார்கள்.
அதே போல் ' சேலம் மாவட்டம், ஆட்டையாம்பட்டி அருகில் உள்ள நைனாம்பட்டி என்ற ஊரில் ஒரு மல்லாண்டார் கோயில் உள்ளது. இக்கோயில் தெய்வத்தை வன்னியர் சாதியின் ஒரு பிரிவினர் குலதெய்வமாக வழிபடுகின்றனர். இக்குலதெய்வத்தை வழிபடும் பங்காளிகள் இத்தெய்வத்திற்கு ஐந்தாண்டுகளுக்கு ஒருமுறை தெவம் என்ற திருவிழாவை நடத்தி ஆட்டுக் கிடாய்களையும், சேவல்களையும் பலியிட்டு வழிபடுவது வழக்கம்.'
மல்லாண்டார் சாமியை குலதெய்வமாக வழிபடும் பங்காளிகள் தவிர மற்ற இடங்களில் சுத்த(சைவ)பூஜைதான் வழக்கமாக நடைபெறுகிறது.
Noboru karshima has clearly stated not to link the 12-13 th century groups to present day caste groups. The modern vanniyars were originally called Palli. Only during british rule they changed their name to Vanniyar and started creating a false history.
In Page 15 of link below Noboru Karashima quotes as follows. As it is extremely difficult to define these groups appearing in the 12th- and 13th-century inscriptions, I here use this vague expression deliberately. A technical term for them may be jāti, as it is often used in inscriptions to indicate these groups, but we have to refrain from using this term also to avoid confusion with its present-day usage as employed by sociologists.
http://f.hypotheses.org/wp-content/blogs.dir/439/files/2012/05/Karashima_paper_toronto_2012.pdf
The Vanniyar, who were once known as the Palli, are a community or jāti found in Southern India. The vanniyar are a community of agricultural peasants who have been trying to improve their caste status by means of sanskritization.
reference provided below
1. Islamic Area Studies with Geographical Information Systems edited by Atsuyuki Okabe
2. Tamil Temple Myths: Sacrifice and Divine Marriage in the South Indian Saiva ... By David Dean Shulman ( university of princeton )
3. The politics of scarcity: public pressure and political response in India University of Chicago Press
4. The Burma Delta: Economic Development and Social Change on an Asian Rice ... By Michael Adas
5. Caste and Democratic Politics in India By Ghanshyam Shah
6. Palli community started calling themselves as vanniyar only in late 19th century. Many references have been provided. Addditional ref below
7. Dr. Balasubramanian from university of madras has explained clearly how Community of Palli started creating a false caste history.
8. Social and Economic Dimensions of Caste Organisations in South Indian States University of Madras, 2001
9. https://books.google.com/books?ei=GHlNVaCHC4zaoASW1ICQCw&id=wG3aAAAAMAAJ&dq=Palli+caste+tamil&focus=searchwithinvolume&q=Palli
Rise of the Plebeians?: The Changing Face of the Indian Legislative Assemblies
Page no 446 – states the present day vanniyas as low caste peasants in the same book page 447 upholds the reddy’s and vellala' as the elite land lords
‘
Rural Society in Southeast India
By Kathleen Gough
Page no 25 29 confirms the Vellala as higher endogamous group the elite and the aristocratic caste during chola’s reign
The Palli false probogandist are trying to push their opinion that the ancient term vanniyar (meaning warrior/chieftain) is synonymous with the modern usage for the Vanniyar/Palli caste. Whish is totally wrong and it is merely an origin myth propagated by vain members of that caste since the 19th century and, despite assertions that were once in various articles, Noboru Karashima has been explicit in saying it is dodgy to connect the two
வையாபாடலில் வன்னியச்சாதி, குடியானப்பிள்ளைகளிலொன்றாய் மதிக்கப்பட்டாலும், கள்ளர், மறவர், கணக்கர் அகம்படியாராகிய குடியானப்பிள்ளைகளிலும் பார்க்கக் கீழ்ப்பட்ட சாதியாரென்று மதிக்கப்படுகிறார்கள். ஏனெனில், இவர்கள் பள்ளச்சாதியிலிருந்து தோன்றின ஓர் பிரிவேயாம். இது காரணம் பற்றியே, பள்ளி முற்றிப்படையாட்சி படையாட்சி முற்றி வன்னியர், வன்னியர் முற்றிக் கவண்டர் ஆனார்காண்” என்றும் பண்டைவாக்கு இந்நாளிலும் இந்தியாவிலுள்ள எல்லாச் சாதியாராலும் வழங்கப்படுகின்றது.)
பாயக்காரிகள் என்பவர்கள் யார் என்ன தொழில் செய்தனர்?பள்ளிப்பேறு விளக்கம் தெரியுமா? வெள்ளையர் காலத்தில் வெள்ளாளருக்கு தொண்டடிமைக்கிருந்த சனங்கள் யார்,யார்? பன்றியுற்பத்தி எப்படி செய்கிறீர்கள்?(இது ரகசியம் என்றால் சொல்லவேண்டாம்)வையாபாடல் உங்களை பள்ள சாதியின் வகை என்று சொல்கிறதே தவறா? அது தவறென்றால் வடக்கே வன்னியன் தெற்கே தேவேந்திரன் என்று கூறிய வரலாற்று அறிஞர் யார்? ஏன் அவ்வாறு கூறினார்? மானங்கெட்டவனே உன்ன மாதிரி சாதிவெறி ஏற்பட தேவையே இல்லாத பாவப்பட்ட உழைக்குற சாதியில பிறந்தவன் முன்னேறப்பாக்கணுமா? அல்லது சாதி வெறி பிடிச்சுப்போய் உன்ன மாதிரியே பாவப்பட்ட சனத்தோட வேத்துமை பேசி சண்டையிட்டு வாழணுமா? பதில் சொல்றா நான் நிறையவே உனக்கு வச்சிருக்கேன்.
பள்ளிப்பேறு பறைப்பேறு என்றால் என்ன? பாயக்காரிகள் என்றால் யார்? அப்போது இனாமாக கிடைத்த நிலங்களை இப்போது வைத்துள்ளீர்களா
வையாபாடல் உங்களை பள்ளர்கள் என்று கூறுகிறதே? இது பொய் என்றால் தற்போதைய மரபணு ஆய்வுகளில் உங்களுக்குப் பள்ளர்களோடு 90 சதவிகிதத்திற்கும் மேலான ஒற்றுமை இருப்பதாக கூறுகிறதே?
பள்ளிகளை இவன் தொடற பறையன் – பாயக்காரிகள்-பள்ளிப்பேறு பறைப்பேறு – பன்றி வளர்ப்புன்னு ஆண்ட பரம்பரை என்று கூறி பறையர் சமூகத்திடம் ஆதிக்கம் செய்து தன்னை உயர்ந்தவர் போல காட்டிக்கொள்ள முயலும் பள்ளிகளை தோல் உரித்து காட்டிய தோழர்களே வாழ்த்துக்கள்…
இதுங்க ஒரு விஷகிருமி மாதிரி விஷ ஜந்து மாதிரி எ ல்லா சமூகத்துக்கும் பெரிய தொல்லையா இருக்குங்க அடுத்த சித்திர திருவிழா ல இதுங்கல மொதோ மருந்தடிச்சு கொல்லனும்
குடும்பி, குள்ளன், மல்லன், குடியன் இதெல்லாம் புலையர் இனத்தில் இருந்து உருவான பள்ளி பள்ளர் இருவருக்கும் இன ஒற்றுமை தருகின்ற பழங்குடியான புலையர் இனத்தவரது பெயர்கள்.
பண்டைய தமிழ் நிகண்டுகளில் பள்ளிகள் என்ற மக்கள் பிரிவு பற்றிக் கூறப்படவில்லை. ஆனால், பள்ளி என்றால் முல்லை நிலக்குடியிருப்பு என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது.
பாட்டும் தொகையும் என்ற நூலில்(பக்கம் 116,நியூ செஞ்சுரி வெளியீடு) பள்ளி என்பதற்கு இடம்,சாலை,இடைச்சேரி எனவும், ‘பள்ளி அயர்ந்து’ என்பதற்கு நித்திரை செய்தல் எனவும் ‘பள்ளி புகுந்து’ துயில் கொண்ட தன்மை எனவும் பொருள் தருகின்றது. பாண்டியன் நெடுஞ்செழியனைப் பற்றி எழுந்த நெடுநல்வாடை செய்யுள்(186)
‘நள்ளென் யாமத்துப் பள்ளி கொண்டான்’
என்பதில் வரும் பள்ளி என்பது துயில் அல்லது நித்திரை கொள்தல் எனப் பொருள்படுகிறது.
சரி முல்லை நிலக்குடியிருப்பு என நிகண்டுகள் கூறும்போது, அதே நிகண்டு முல்லை நில மக்களை அண்டர்,இடையர்,ஆயர்,ஆய்ச்சியர்,கோவலர்,பொதுவர்,பொதுவியர் மற்றும் குடத்தியர் என்று கூறுகிறது. இதன்மூலம், பள்ளி என்போர் முல்லை நில மக்கள் இல்லை என்பதாகிறது.
மலைபடுகடாம் செய்யுள்(451)
‘மண்ணும் பெயர்தன்ன காயும் பள்ளியும்’
என்பதில் வரும் பள்ளி என்பது சாலை எனப் பொருள்படுகிறது.
எம்.சீனிவாச அய்யங்கார் கூறுவது:
"பண்டைய காலத்தில் நகரம் அல்லது ஊரின் பல்வேறு பிரிவினரும் எவ்வாறு தனித்தனியாய் வாழ்ந்து வந்தனர் என்பது பற்றி பெரும்பாணாற்றுப்படையில் சித்தரிக்கப் பட்டுள்ள காஞ்சி மாநகரத்தை உற்று நோக்குவோம். இந்நகரத்தின் உட்பகுதில் பார்ப்பனர் குடியிருப்பு இருந்தது. இவற்றை சூழ்ந்து மள்ளர் அல்லது பள்ளர் மற்றும் கள் வினைஞர் தெருக்கள் இருந்தன. இவற்றிற்கு அப்பால் வெகு தூரத்தில் ஒரு கோடியில் இடையரின் பள்ளியும் அதற்கு அப்பால் ஒதுக்குப் புறமாய் எயினர் மற்றும் அவர்களது குடியிருப்புகளும் ஆகிய (எயினர் சேரி) பறைசேரிகளும் இருந்தன. மள்ளர் தெருக்களை ஒட்டி திருவெட்கா கோயிலும், மன்னன் இளந்திரையன் அரண்மனையும் காட்சியளிக்கின்றன. (Page 76, Tamil Studies, M. Srinivas Ayyangar).
M. Srinivasa Ayyangar Says "But by way of introduction, it is highly desirable to present before the readers a description of an ancient town or village in which the regional classifications of the tribes explained above is clearly discernible. We shall first take the city of Kanchipuram as described in the Perumpanattuppadai a Tamil work of the 3rd or 4th century A.D. In the heart of the town were the Brahmin quarters where neither the dog nor the fowl could be seen. They were flanked on the one side by the fisherman (வலைஞர்) street and on the other by those of traders (வணிகர்) and these were surrounded by the cheris of Mallar or Pallar (உழவர்) and the toddy drawers(கள்ளடு மகளிர்). Then far removed from there were situated at one extremity of the city of Pallis of Idayars and beyond them lay the isolated Paracheri of the Eyinars and their chiefs. Next to the Mallar (உழவர்) street were the temples of Tiruvekka and the palace of the king Ilandhirayan. (Page 76, Tamil Studies, M. Srinivas Ayyangar).
இதில் கூட பள்ளி என்றால் இடையர் குடியிருப்பு என்றே காட்டப்பட்டுள்ளது.பின்னர் பள்ளி என்போர் யார்? பள்ளி என்றால் பள்ளனின் மனைவி என்று பொருள் கொள்ளலாம். ஆனால், தற்கால வன்னியர் என்போர் தங்களை பள்ளி இனமாக தெரிவித்து கொள்கின்றனர். அப்படியென்றால், சங்க காலத்தில் பள்ளி என்ற ஒரு இனம் இருந்திருக்க வேண்டும்.
சங்க இலக்கியம் பத்துப்பாட்டில் தொண்டைமான் இளந்திரையன் மேல் பாடிய பெரும்பாணாற்றுப்படைச் செய்யுள்:
".....முல்குடைப் பெருவழிக் கவலை காக்கும்
வில்லுடை வைப்பின் வியன்காட் டியவி
னீளரை யிலவத் தலங்குசினை பயந்த
பூளையம் பசுங்காய் புடைவிரிந் தன்ன
வரிப்புற வணிலொடு கருப்பை யாடா 85
தியாற்றறல் புரையும் வெரிநுடைக் கொழுமடல்
வேற்றலை யன்ன வைந்நுதி நெடுந்தக
ரீத்திலை வேய்ந்த வெய்ப்புறக் குரம்பை
மான்றோற் பள்ளி மகவொடு முடங்கி
ஈன்பிண வொழியப் போகி நோன்கா 90
ழிரும்புதலை யாத்த திருந்துகணை விழுக்கோ
லுளிவாய்ச் சுரையின் மிளிர மிண்டி
யிருநிலக் கரம்பைப் படுநீ றாடி
நுண்பு லடக்கிய வெண்ப லெயிற்றியர்
பார்வை யாத்த பறைதாள் விளவி 95...."
All the Pallis of this village have adopted the title of Gounder and they resent their being referred to as the Pallis. It has been a common phenomenon to change their title with the improvement in the economic status and the spread of literacy. This process of adopting more horrific titles is very well brought out in a tamil proverb as follows:
பள்ளி முத்தினால் படையாச்சி
படையாச்சி முத்தினால் கவுண்டர்
கவுண்டர் முத்தினால் நாயக்கர்...
https://www.google.co.in/search?safe=off&es_sm=93&biw=1366&bih=623&tbm=bks&q=All+the+Pallis+of+this+village+have+adopted+the+title+of+Gounder+and+they+resent+their+being+referred+to+as+the+Pallis.+It+has+been+a+common+phenomenon+for+the+Pallis+to+change+their+title+with+the+improvement+in+the+economic+status+and+the+spread+of+literacy.&oq=All+the+Pallis+of+this+village+have+adopted+the+title+of+Gounder+and+they+resent+their+being+referred+to+as+the+Pallis.+It+has+been+a+common+phenomenon+for+the+Pallis+to+change+their+title+with+the+improvement+in+the+economic+status+and+the+spread+of+literacy.&gs_l=serp.12...10503.10503.0.12479.1.1.0.0.0.0.0.0..0.0.msedr...0...1c.1.64.serp..1.0.0.x3IJfhrNh40
இவ்வாறாக இவர்கள் பள்ளிகளில் இருந்து சிலரை பிரித்து தாங்களாகவே உருவாக்கிக்கொண்ட பிரிவுதான் வன்னிய கவுண்டர் என்று இன்று வளம் வரும் பள்ளி சாதியினர்.
வரலாறு படிப்பவர்கள், கொங்கு வெள்ளாளரிடம் இருந்து கவுண்டர் பட்டத்தை பள்ளி சாதியினர் திருடியதை காண சகிக்காது அப்பட்டமாக ஆதங்கப்பட்டவர்கள் பலர்
Meanings of agriculture: essays in South Asian history and economics, Peter G. Robb, Oxford University Press, 1996
https://books.google.co.in/books?id=xx3tAAAAMAAJ&q=vanniya+gounder+assmed&dq=vanniya+gounder+assmed&hl=en&sa=X&ei=kcH9VJ7JD4ajugSilYDgCw&ved=0CEMQ6AEwBQ
நாமக்கல்லில் கவுண்டர் என பெயரை மாற்றிக்கொண்ட பள்ளி சாதி:
Tiruchirappalli- Madras District Gazetteer, 1907
நாமக்கலில் இருக்கும் அரசு பள்ளிகள் தங்களை கவண்டன் என்று சொல்லிக்கொள்கிறார்கள், பெரும்பாலும் கொங்கு வெள்ளாளரிடம் இருந்து திருடியாதாகத்தான் இருக்கும்.
புதுச்சேரியில் கவுண்டர் என்று சாதிப்பெயரை மாற்றித்திரியும் பள்ளி சாதியினர்:
தருமபுரி பள்ளிகள் கவுண்டர் என பெயர் மாற்றிக்கொண்டதை பார்த்து பொறாமைகொண்ட பாண்டிச்சேரி பள்ளிகளும் தங்களை கவுண்டர் என அழைத்துக்கொண்டனர். இந்த வரலாறு Census of India, 1961 Pondicherry State, 7ஆம் பக்கத்தில் பதிவாகியுள்ளது
---In one part of the district persons of the Vanniar community assume the title of Gounder and in other parts assume---
Census of India, 1961: Pondicherry State - Page 7
Census of India, 1961 - Volume 25, Part 4, Issue 5 - Page 7
பள்ளி சாதியினர் வன்னியர் ஆன வரலாறு:
முதலில் இவர்கள் வன்னியரே அல்ல. ஈழத்து வன்னியர் மூல ஆதாரங்களின்படியும், இன்றும் தொடரும் anthropology படியும் வெள்ளாளர் உட்பிரிவு என்பது ஒருபுறம், சோழ கால வன்னியர் என்பது பள்ளிகள் அல்ல என்பது மறுபுறம். வன்னிய நாயன் என்பது வேலைக்காரனின் / வேளைக்காரப்படையின் தலைவன் என்பதேயாகும். வேளைக்கார படையில் கைக்கோளர் தான் 80% என்பது அப்பட்டமான வரலாறு. கைக்கோளருக்கும் பள்ளி பட்டம் இருந்தது காஞ்சி முதல் நெல்லை வரையிலான கல்வெட்டிலேயே தெளிவாக தெரிகின்றது. பள்ளி சாதி தங்களை வன்னியராக காட்டிக்கொள்ள பரங்கியனே ஏமாந்துபோனான். 1817 தொடங்கிய திரிப்புவாதிகளின் வேலைதான் இதற்கு காரணம். இப்படியாக பள்ளி சாதி வன்னியர் என்று நிறுவ கைக்கோள காடவராயனை பள்ளி என்று பரப்புரை செய்வதும், வன்னியர் கவுண்டர் என்று புளுக கொங்கர் கல்வெட்டுகளை திருட எண்ணுவதையும் வாடிக்கையாக கொள்கின்றனர்.
Post a Comment